Als er één land de reputatie heeft dat de (industriële) ontwikkelingen er snel gaan, dan is het China wel. Logisch dat het land hoog op mijn verlanglijstje stond om te bezoeken. Vaste klant GSNL uit Monster, van Chinese origine, bood mij onlangs de kans hen te vergezellen voor een bedrijfsbezoek aan hun fabriek in Beijing. Het bedrijf levert elektronische componenten voor belichting in de glastuinbouw. Het reisschema bood een mooie mix tussen werk (bedrijfsbezoeken) en toeristische highlights (de Muur, Zomerpaleis). Maar opvallend genoeg was er ook een ruim etmaal gereserveerd voor ’teambuilding’, zonder verdere toelichting.
Op de betreffende dag werden wij geacht ‘s-ochtends in alle vroegte klaar te staan voor ons hotel met onze bagage. Twee bussen kwamen voorrijden, gevuld met de volledige staf van Golden Scorpion (daar staat de afkorting ‘GS’ voor). Meer dan 100 Chinezen, allen keurig gekleed in voor de gelegenheid geproduceerde Golden Scorpion polo’s, die wij dus ook maar snel aantrokken. Om het ‘schoolreisje-gevoel’ compleet te maken, werd de drie uur durende rit gevuld met spelletjes en liedjes waar wij, met een beetje hulp van onze tolk, vrolijk aan trachtten mee te doen.
Onze plaats van bestemming was op zijn zachtst gezegd surrealistisch te noemen. Het Beidaihe Summer Resort is al sinds de tijd van Mao een populaire vakantiebestemming voor Chinese hoogwaardigheidsbekleders. Gek genoeg is het stadje opgezet in een bonte mengelmoes van Europese stijlen. Zo kom je Chinese interpretaties tegen van vakwerkhuisjes uit de Elzas en Parijse boulevards. Wat het nog vreemder maakte, waren de gevelreclames die, naast Chinees, grotendeels in het Russisch waren uitgevoerd. Beidaihe blijkt een populaire Russiche zonbestemming te zijn. Echter, gedurende ons bezoek was er geen Rus te bekennen. Blijkbaar was het Russische vakantieseizoen net voorbij…
Op de betreffende dag werden wij geacht ‘s-ochtends in alle vroegte klaar te staan voor ons hotel met onze bagage. Twee bussen kwamen voorrijden, gevuld met de volledige staf van Golden Scorpion (daar staat de afkorting ‘GS’ voor). Meer dan 100 Chinezen, allen keurig gekleed in voor de gelegenheid geproduceerde Golden Scorpion polo’s, die wij dus ook maar snel aantrokken. Om het ‘schoolreisje-gevoel’ compleet te maken, werd de drie uur durende rit gevuld met spelletjes en liedjes waar wij, met een beetje hulp van onze tolk, vrolijk aan trachtten mee te doen.
Onze plaats van bestemming was op zijn zachtst gezegd surrealistisch te noemen. Het Beidaihe Summer Resort is al sinds de tijd van Mao een populaire vakantiebestemming voor Chinese hoogwaardigheidsbekleders. Gek genoeg is het stadje opgezet in een bonte mengelmoes van Europese stijlen. Zo kom je Chinese interpretaties tegen van vakwerkhuisjes uit de Elzas en Parijse boulevards. Wat het nog vreemder maakte, waren de gevelreclames die, naast Chinees, grotendeels in het Russisch waren uitgevoerd. Beidaihe blijkt een populaire Russiche zonbestemming te zijn. Echter, gedurende ons bezoek was er geen Rus te bekennen. Blijkbaar was het Russische vakantieseizoen net voorbij…
Na een typisch Chinese maaltijd vol schaal- en schelpdieren (plaatselijke specialiteit), werden wij geacht ons op het strand te melden voor een wel heel bijzondere middag sport en spel. Denk aan een gymnastiekles op een Nederlandse basisschool, maar dan met 100 volwassen, Chinese deelnemers onder leiding van een vrolijk doorratelende plaatselijke sportinstructeur en een stuk of 8 boomlange Nederlanders die er echt geen snars van begrijpen. Je begrijpt het al: de grootste lol dus en menig voorbijganger bleef dan ook vol verbazing dit schouwspel gadeslaan.
Geen heftige sporten voor de Chinezen tijdens zo’n uitje. Met name de aansprakelijkheid bij blessures blijkt een heel lastig risico te zijn voor de werkgever. Eerder een serie lullige dansjes, estafettes en teamspelletjes. Enkele dingen vielen daarbij wel op, met name de onwennigheid bij de deelnemers zodra er individueel iets van hen verwacht werd, in plaats van van de groep als geheel. Tussen de oefeningen door werden door de instructeur regelmatig enkele deelnemers naar voren gehaald die het in zijn ogen niet goed deden. De lullige dansjes of acts die zij uit moesten voeren leidden tot grote hilariteit bij het publiek en schaamte bij de ‘slachtoffers’. Ook het kiezen van een teamnaam en slogan leek een eeuwigdurend proces, waarbij niemand het voortouw durfde te nemen. Ik moest me echt op mijn tong bijten om niet in mijn ‘projectleidersrol’ te kruipen en een beslissing af te dwingen… Toch hebben we veel lol gehad als deelnemers aan deze vreemde sportdag en konden we het als ‘lompe Hollanders’ niet laten de fabrieksdirecteur een nat pak te bezorgen.
Maar wat het allerleukste was, was dat de band tussen de grote groep Chinezen (de meesten spreken geen Engels) en die vreemde, grote Hollanders langzaam ontdooide. Zeker toen het tijd was voor het diner en een paar biertjes de tongen losmaakten! Afschuwelijk (maar vermakelijk) Chinees karaoke, afgewisseld met vals gezongen Hazes en Hollandse dancebeats deden de rest. Uiteindelijk maakt het helemaal niet uit waar je wiegje heeft gestaan om er een feestje van te maken!
